Psychologia

Depresja sezonowa – dlaczego może być niebezpieczna?

Depresja sezonowa (ang. seasonal affective disorder, w skrócie SAD) to rodzaj depresji, czyli zaburzenia afektywnego zaliczanego do grupy chorób cywilizacyjnych. Wyróżnia się cyklicznym, sezonowo-nawrotowym przebiegiem. Epizody depresyjne występują zazwyczaj późną jesienią lub wczesną zimą i utrzymują się aż do wiosny, gdy z reguły dochodzi do poprawy nastroju. Rzadziej można zaobserwować wariant, w którym objawy pojawiają się wiosną i latem, a jesienią i zimą dochodzi do ich remisji. 

Depresja sezonowa, podobnie do depresji zwykłej, występuje w różnych grupach wiekowych, niezależnie od płci, wykształcenia i pozycji społecznej. 

  1. Objawy depresji sezonowej 

Objawy depresji sezonowej są zbliżone do symptomów typowej postaci tej choroby. Są to przede wszystkim: 

  • obniżenie nastroju,
  • utrata energii, 
  • dojmujące uczucie smutku, 
  • wzmożona płaczliwość, 
  • uczucie niepokoju, 
  • niczym nieuzasadniony lęk, 
  • apatia, 
  • niemożliwość odczuwania radości, czyli tak zwana anhedonia, 
  • utrata zainteresowań, 
  • zaburzenia snu ? bezsenność lub nadmierna senność, 
  • zaburzenia apetytu ? zmniejszenie lub zwiększenie łaknienia, 
  • obniżenie poczucia własnej wartości, 
  • poczucie beznadziei, 
  • problemy z koncentracją, 
  • silne, niczym nieuzasadnione poczucie winy. 

Warto przy tym zauważyć, że w wypadku depresji sezonowej pierwszymi objawami są objawy fizyczne ? przewlekłe zmęczenie i utrata energii do działania. Zaburzenia nastroju, takie jak smutek, lęk czy też uczucie beznadziei, pojawiają się z reguły później. 

  1. W jaki sposób przeciwdziałać depresji sezonowej? 

W ramach przeciwdziałania depresji sezonowej zalecane jest rekompensowanie braku światła w miesiącach jesiennych i zimowych poprzez wystawianie się na działanie światła hiperpolaryzowanego oraz stosowanie koloroterapii. Pozwalają one stymulować podwzgórze i przysadkę mózgową oraz optymalizują poziom dopaminy, serotoniny i melatoniny w organizmie. 

Korzystne dla zdrowia są również wyjazdy do krajów o dużym stopniu nasłonecznienia. By zapobiegać depresji sezonowej, warto także unikać stresów i nie dopuścić do przeciążenia obowiązkami w potencjalnie trudnym okresie. 

  1. Czy depresja sezonowa może być niebezpieczna? 

Depresji sezonowej, podobnie jak innym rodzajom tej choroby, mogą towarzyszyć myśli samobójcze. Są one w stanie pchnąć chorą osobę do podjęcia próby odebrania sobie życia. Ten aspekt depresji sezonowej sprawia, iż nie jest ona zwykłym smutkiem, którym nie trzeba się przejmować, lecz poważnym problemem natury psychicznej, wymagającym uwagi i wdrożenia stosownego leczenia. 

  1. Leczenie depresji sezonowej 

W leczeniu depresji sezonowej wykorzystywane są takie metody, jak farmakoterapia, fototerapia oraz psychoterapia.

  1. Farmakoterapia 

Depresję sezonową leczy się przy pomocy leków przeciwdepresyjnych. Współczesne środki farmaceutyczne tego typu nie powodują uzależnienia, są więc w pełni bezpieczne. 

  1. Fototerapia

Fototerapia to metoda leczenia depresji sezonowej polegająca na wystawianie skóry pacjenta na działanie lampy o dużym natężeniu oświetlenia, która pozwala wyrównać zapotrzebowanie organizmu na światło słoneczne. By leczenie tego typu przyniosło pożądane rezultaty, naświetlanie trzeba wykonywać minimum 2?3 razy w tygodniu. 

  1. Psychoterapia

Psychoterapia to najlepszy sposób radzenia sobie z objawami depresji sezonowej. Uczy rozpoznawania mechanizmów rządzących chorobą i pomaga przeciwdziałać złemu samopoczuciu w efektywny sposób. 

W zwalczaniu depresji sezonowej zalecane jest również prowadzenie zdrowego stylu życia. Wskazane są utrzymywanie odpowiedniego poziomu aktywności fizycznej, stosowanie diety bogatej w produkty pełnoziarniste i produkty zawierające kwasy omega-3, a także suplementacja witamin D i B6 oraz kwasu foliowego. 

  1. Gdzie szukać pomocy przy depresji sezonowej? 

Osoba cierpiąca z powodu depresji sezonowej powinna udać się na konsultację do lekarza psychiatry. Specjalista przeprowadzi wywiad z pacjentem i wykona stosowne badania, pozwalające rozpoznać jednostkę chorobową. W sytuacji, gdy psychiatra podejrzewa występowanie zaburzeń natury somatycznej, mogących dawać objawy podobne do depresji sezonowej, może on skierować chorą osobę do lekarza innej specjalizacji. Schorzeniami, których symptomy są zbliżone do choroby afektywnej sezonowej, są między innymi niedoczynność tarczycy oraz znaczna niedokrwistość. 

  1. Psychiatra w Jeleniej Górze 

Diagnozowaniem i leczeniem depresji sezonowej oraz innych zaburzeń psychicznych zajmują się specjaliści przyjmujący w Poradni Zdrowia Psychicznego i na Dziennym Oddziale Psychiatrycznym przy Centrum Medycznym Zabobrze. To miejsce, do którego warto się udać, jeśli szukamy psychiatry w Jeleniej Górze